กะเท้ย กะเทย

            เมื่อฉันกลับถึงบ้านจากการเดินทางไปอยู่ต่างประเทศมามากกว่า 10 ปี ฉันกลับมาสวมหมวกของความเป็นลูกสาว ที่มีตัวตนทางเพศเป็นกะเทยอีกครั้ง หมวกใบนี้มันถูกทับซ้อนไว้กับหมวกใบอื่นมานานพอกับชีวิตวัยผู้ใหญ่ที่ฉันได้ออกไปใช้ชีวิตของตัวเอง และตัดสินใจกลับมาอยู่กับแม่อีกครั้งเมื่อฉันอายุ 40 ปี  และแม่ของฉันอายุ 76 ปี ... มองย้อนกลับไป กะเทยคนนี้ออกจากบ้านภายหลังเรียนจบมัธยมปลาย ได้สวมหมวกทางสังคมจากอัตลักษณ์ที่หลากหลายทับซ้อนไปมา โดยที่หมวกหลายใบนั้นมีคนหยิบยื่นให้ฉัน และมีอีกมากที่ฉันหยิบมาสวมเอง                   ชีวิตนักกิจกรรม (Activist) ที่ทำงานด้านสิทธิของกะเทยและคนข้ามเพศ ก็คือหมวกอีกใบที่ฉันสวมใส่ทุกครั้งในโลกของมนุษย์วัยทำงาน และหมวกใบนี้เองที่ทำให้เดือนมิถุนายนเป็นเดือนสุดพิเศษสำหรับฉัน เพราะเดือนมิถุนายนคือเดือนแห่งความภาคภูมิใจ หรือ “ ไพรด์ ” สำหรับคนที่มีความหลากหลายทางเพศ ... แม้ว่าไพรด์ในปีนี้จะดูเงียบเหงากว่าทุกปีเพราะพิษการระบาดของโรคโควิด 19 ทั่วโลก แต่การได้เห็นนิวยอร์คไพรด์พาเหรดที่จัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่เมื่อวานนี้ คือความหวัง ที่ว่า โลกกำลังทำงานเพื่อเยียวยาสิ่งมีชีวิต